Ta najnowsza letnia ekstrawagancja, oparta na zabawkach Hasbro, nie osiąga wyżyn niespodziewanie zachwycającego „Bumblebee” z 2018 roku. Ale jest znacznie lepsza od pięciu kakofonicznych hitów, które wyreżyserował Michael Bay w latach 2007-2017. Steven Caple Jr. („Creed II”) tym razem przejmuje stery, przynosząc skupienie na narracji i spójność wizualną, których żałośnie brakowało w przeszłości. Możesz faktycznie zobaczyć, co się dzieje w gigantycznych sekwencjach akcji, co zawsze jest plusem.
Troska o istoty ludzkie
Długoletni fani prawdopodobnie będą rozkoszować się dziecięcą nostalgią, gdy zobaczą, jak te ukochane postacie ponownie ożywają. Poza Autobotami - prowadzonymi jak zwykle przez Optimusa Prime, gdzie głos podkłada Peter Cullen z jego charakterystyczną powagą - "Transformers: Przebudzenie bestii" zawiera także Maximals z serialu telewizyjnego „Kosmiczne wojny” i różnych międzygalaktycznych złoczyńców wykonujących rozkazy planety- pożerający Unicrona (Colman Domingo). Wszyscy ścigają tego samego starożytnego Doohickeya McGuffiny, który jest superpotężny i może wyrządzić ogromne szkody.
Ale to, co sprawia, że Transformers: Przebudzenie bestii cały film jest smaczny dla wszystkich innych, to fakt, że pokazuje zaskakującą troskę o istoty ludzkie uwięzione w środku tej epickiej bitwy między dobrem a złem. To rzadkość w tej serii, znanej bardziej z nijakich typów i wywołujących jęk przekomarzania się z filmów Bay. Scenariusz, przypisany pięciu osobom, daje sympatycznemu Anthony'emu Ramosowi i Dominique Fishback możliwość stworzenia postaci, na których może nam nawet zależeć.
Zwrot w stronę człowieczeństwa
I tak, stwierdzenie: „Chciałbym więcej człowieczeństwa w moim filmie o istotach z innego świata udających samochody i ciężarówki”. Ale właśnie to wyróżnia „Transformers: Przebudzenie bestii” i „Bumblebee” Travisa Knighta z lat 80.
To nie jest dokładnie kontynuacja „Bumblebee”, ale zaczyna się wkrótce potem, w 1994 roku i przed wydarzeniami z pierwszych „Transformersów”. Jest to więc swego rodzaju prequel i swego rodzaju restart. Cokolwiek to jest, dzieje się w brudnym, przed Giulianim Nowym Jorku, gdzie grany przez Ramosa Noah Diaz jest byłym ekspertem od elektroniki wojskowej i szuka pracy, aby utrzymać swoją rodzinę. Obejmuje to jego uroczego młodszego brata, Krisa (Dean Scott Vazquez), który cierpi na przewlekłą chorobę. W tym samym czasie w muzeum na Ellis Island Elena Fishback walczy o to, by udowodnić, że jest ekspertem od artefaktów, którego wiedza wykracza poza jej wiek. Obaj są młodymi kolorowymi ludźmi, którzy są wielokrotnie niedoceniani i marginalizowani przez przeważnie białych ludzi u władzy, co zapewnia więcej kontekstu i krytyki społecznej niż zwykle widzimy w tych filmach.
Epicka akcja i wciągająca obsada głosowa
Oboje zostają rzuceni w pogoń za kluczem Transwarp - Noah, gdy próbuje ukraść Porsche, które okazuje się być Autobotem, Elena, gdy bada nową rzeźbę, która pojawiła się w laboratorium z tajemniczymi symbolami. Jedną z najprzyjemniejszych części „Przebudzenia bestii” jest wymiana zdań między Ramosem i Pete'em Davidsonem jako głosem Mirage, dowcipnego samochodu sportowego. Ta rola wymaga od Davidsona pokazania swojej lekceważącej, żartobliwej osobowości. To doskonały casting i może to być jego najlepsza praca w historii.
Inni mocni gracze wśród obsady głosowej to Michelle Yeoh jako majestatyczny Maximal sokół Airazor, Ron Perlman jako ryczący goryl Optimus Primal i Peter Dinklage jako okrutna Plaga, przywódca Terrorconów, który jest prawą ręką Unicrona. Zawsze czarujący Cristo Fernández w zasadzie wciela się w swoją słoneczną osobowość Daniego Rojasa z „Teda Lasso” jako autobus Volkswagena o nazwie Wheeljack z lat 70. XX wieku, ale to wciąż przyjemność. Klasyczne hip-hopowe hity z lat dziewięćdziesiątych, takie jak A Tribe Called Quest, Wu-Tang Clan, Diggable Planets, The Notorious BIG i nie tylko, świetnie pasują i zapewniają zaraźliwy klimat.
Niewielkie wady i brak prawdziwych stawek
Ale ostatecznie „Przebudzenie bestii” robi to, co każdy film Transformers musi zrobić: zakończyć pozornie niekończącą się sekwencją walki, w której duże, błyszczące kawałki metalu hałaśliwie uderzają o siebie. Mniejsze i bardziej intymne efekty specjalne robią większe wrażenie niż te masywne stałe fragmenty; Mirage ewoluuje na wiele fajnych sposobów, które na przykład wyglądają na dotyk i realistycznie. Ale chociaż ten punkt kulminacyjny nie jest tak zawrotny i niekończący się, jak to często bywa, nadal jest raczej nudny w porównaniu z akcją, która miała miejsce przed nim.
Istnieje również podstawowy problem polegający na tym, że nie ma prawdziwych stawek: wiemy, co dzieje się z tymi postaciami i że nie tylko będą w porządku, ale także przetrwają kilka kolejnych filmów. I oczywiście scena w połowie napisów końcowych sugeruje, że z tego kinowego wszechświata może wyjść jeszcze więcej, ponieważ zawsze jest więcej. Więc równie dobrze możesz się zapiąć.
Podsumowanie recenzji
Transformers: Przebudzenie bestii to film, który trzyma się korzeni serii, łącząc epicką akcję i wciągającą obsadę głosową. Reżyser Steven Caple Jr. przynosi skupienie na narracji i spójność wizualną, czego brakowało w poprzednich produkcjach. To nie tylko smakowity kąsek dla długoletnich fanów, ale także dostarcza większą troskę o postacie ludzkie uwięzione w epickiej bitwie. Mimo kilku wad, film oferuje dobrą dawkę rozrywki i nostalgii dla fanów Transformers.
W kinach od piątku, 9 czerwca.