Niezapomniane oczekiwania w Cannes
Obecnie w Cannes jest niezliczona ilość krytyków, którzy powiedzą, że nowy film Wesa Andersona jest znakomity, jeden z jego najlepszych od lat – inteligentny, pełen humoru, olśniewający wizualnie i emocjonalnie rezonujący. Jednakże, moje osobiste doświadczenie z tym filmem różni się od tej euforii. Co widziałem, bardziej przypominało coś przygotowanego przez sztuczną inteligencję Wesa Andersona: Wes robi Wesa, kolejny bezpieczny i solidny dziwaczny festyn, sparaliżowany przez odczyty z zimnej linii i zawsze trzymający widza na wyciągnięcie ręki. Oczywiście, oddani fani twórczości Andersona przyjmą ten film z radością, ale jeśli, tak jak ja, zaczynasz odkochiwać się w tym reżyserze, Asteroid City prawdopodobnie nie będzie filmem, który odzyska twoje serce.
Dziwny świat Asteroid City
Z powodów, których nie jestem pewien, czy kiedykolwiek naprawdę się usprawiedliwią, cały film Asteroid City jest myląco oprawione jako gra filmowa w programie telewizyjnym, przedstawionym nam przez Bryana Cranstona jako gospodarza telewizyjnego w stylu lat 50. i przedstawiony jako dzieło dramatopisarza Conrada Earpa (Ed Norton). Szybko przechodzimy od pudełkowatej czarno-białej do tętniącej życiem, przypominającej Looney Tunes krainy Asteroid City, innego wymiaru pudełka czekoladek, który podwaja się jako pustynna twierdza dla obserwatorów gwiazd i naukowców.
Bohaterowie i ich historie
Wchodzi Augie Steenbeck (Jason Schwartzman), fotograf wojenny opłakujący niedawną stratę żony, który przybywa do Asteroid City z synem i trzema córkami. Tam nawiązuje więź ze zblazowaną gwiazdą filmową Midge Campbell (Scarlett Johansson) i zmierza się ze swoim teściem Stanleyem Zakiem (Tom Hanks).
Sztuczność przeważa
Oczywiście oprawa wizualna filmu ma pierwszeństwo, ponieważ Anderson znajduje estetyczny kompromis, który wyznacza granicę między jego filmami aktorskimi a jego niedawnymi przygodami z animacją poklatkową. W rozległych, pustynnych krajobrazach jest genialna, Technicolorowa śmiałość, ale przyjrzyj się bliżej, a „planów” może tu wcale nie być – rzeczy z CGI. Anderson również skłania się bardziej ku stylowi kręcenia filmów twarzą w twarz, który uczynił go takim obiektem parodii, jego kamera jest bardziej kanciasta niż kiedykolwiek, często poruszając się od klatki do klatki z precyzją obracania kostki Rubika. Jednak wszystko to przyczynia się do sztuczności, która utrudnia oczekiwaną emocjonalną linię, dotyczącą sposobów, w jakie rozdzielamy się i łączymy, gdy przetwarzamy żałobę.
Przeładowane obsady i brak rozwoju postaci
Trudniej niż kiedykolwiek nadążyć, podobnie jak w przypadku ostatniego filmu Andersona, The French Dispatch, gdzie reżyser polegał na ogromnych obsadach bardzo znanych aktorów, aby wypełnić swoje filmy. Jednak w Asteroid City ta taktyka hamuje rozwój postaci, gdyż jest mało czasu, aby ktokolwiek mógł wywrzeć wpływ. Obszerne, śmiertelnie poważne podejście do rzeczywistego aktorstwa sprawia, że każdy jest wymienny i uniemożliwia im pokazanie nam, dlaczego zostali zatrudnieni w pierwszej kolejności. Zamiast tego, czy nie lepiej byłoby skupić się na czterech lub pięciu dobrze napisanych postaciach, które spędzają dużo czasu przed ekranem, podobnie jak w Tenenbaums?
Podsumowanie: Sztuczność, która pozostawia uczucie pustki
Spotkanie z UFO początkowo wydaje się tutaj drogą do nowego terytorium, ale niestety, to wciąż ten sam stary Wes, który dostarcza kolejną dawkę nadmiaru (wizualnego) i braku (emocjonalnego). W rzeczywistości, protest przeciwko temu wszystkiemu jest protestem przeciwko temu, co tak wielu ludzi kocha w twórczości filmowej Andersona. Dla wielu widzów Asteroid City będzie uznawane za szczyt jego twórczości. I rzeczywiście, film ten ma zbyt wiele drobnych szczegółów i artystycznej precyzji, aby można go było uznać za całkowitą porażkę. Jednak dla mnie filmy Andersona były czymś więcej niż tylko słodyczami - były pełne humoru, ciepła i dowcipu, w których postaci odczuwały realne emocje. Niestety, w przypadku Asteroid City tego brakuje.
Film Asteroid City został zaprezentowany w ramach Festiwalu Filmowego w Cannes 2023. Data premiery w Polsce to 16 czerwca.